کد مطلب:48518 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

بهترين زمان براي خواندن قرآن و چه موقع است و مقدار لازم براي قرائت و تفكّر در آن، چه قدر ميباشد؟

قرآن، كلام خدا و كتاب هدايت و سعادت براي انسانها است كه خواندن آن در هر زمان ارزشمند و مفيد است، ليكن از قرآن و روايات استفاده ميشود كه خواندن آن در بعضي اوقات اهميّت فراواني دارد. 1ـ در شب در آية 2 و 4 سورة مزمل آمده است: قُمِ الَّيْلَ إِلآقَلِيلاً ; شب را جز كمي به پا خيز. سپس پس از تعيين مقدار قيام در شب ميفرمايد: وَ رَتِّلِ الْقُرْءَانَ تَرْتِيلاً ;و قرآن را با دقت و تأمّل بخوان. مخاطب در اين آيات، شخص پيامبر9 است، ولي ذيل آخرين آيه نشان ميدهد كه مؤمنان هم در اين حكم با پيامبر هم گام بودند. در آن جا ميفرمايد: پروردگار تو ميداند كه تو و گروهي از كساني كه با تو هستند، نزديك دو سوم از شب يا نصف يا ثلث آن را به پا ميخيزند. سپس پس از بيان چند مطلب ميفرمايد: فَاقْرَءُواْ مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْءَانِ;(مزمّل،20) اكنون آن مقدار از قرآن كه براي شما ميسر است تلاوت كنيد. از اين آيات استفاده ميشود كه خواندن قرآن در شب به ويژه در نيمه دوم آن از اهميت فراواني برخوردار است. در تعريف و ستايش بعضي اهل كتاب نيز ميفرمايد: لَيْسُواْ سَوَآءً مِّنْ أَهْلِ الْكِتَـَبِ أُمَّةٌ قَآغمَةٌ يَتْلُونَ ءَايَـَتِ اللَّهِ ءَانَآءَ الَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ ;(آلعمران،113) آنها همه يكسان نيستند7 از اهل كتاب جمعيّتي هستند كه قيام ميكنند و پيوسته در اوقات شب، آيات خدا را ميخوانند، در حالي كه سجده مينمايند.

در روايتي آمده است: امام رضا7 شب وقتي كه ميخواست استراحت كند، زياد قرآن تلاوت ميكرد.(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 92، ص 210، نشر مؤسسة دار الوفا، بيروت.) لكن بايد توجه داشت آن چه قرآن و روايات نسبت به آن عنايت دارند، قرائت با تدبّر و تفكّر است. در ذيل آية سورة مزمّل ميفرمايد: ان مقدار كه براي شما امكان دارد، قرآن بخوانيد.(مزمّل، 20.) در روايتي از امام هشتمبه نقل از جدّ بزرگوارشان آمده است: آن مقدار بخوانيد كه در آن خشوع قلب و صفاي باطن و نشاط روحاني و معنوي باشد.(مجمع البيان، علامه طبرسي;، ج 10، ص 151، نشر دار الفكر.) امام صادقدر اين باره ميفرمايد: قرآن را سريع و تند نبايد قرائت نمود، بلكه آن را با ترتيل بخوانيد، هرگاه از آيهاي ميگذريد كه در آن سخن از دوزخ است، از آتش دوزخ به خدا پناه ببريد، هنگامي كه به آيهاي رسيديد كه دربارة بهشت است، تدبّر كن و از خدا مسئلت نما، كه تو را از اهل بهشت قرار دهد.(نور الثقلين، الحويزي، ج 5، ص 447 / بحارالانوار، مرحوم مجلسي;، ج 92، ص 216، نشر دار الوفأ، بيروت.)